ทันที

เรา..ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าในยุคที่การสื่อสารลำบากกว่านี้ ในยุคที่ต้องส่งจดหมายจีบกัน มันเป็นยังไง เราโตมาในยุคที่มีโทรศัพท์และ sms แล้ว ตอนเด็กมือถือยังไม่แพร่หลาย เรามีโทรศัพท์บ้าน มีอะไรก็โทรหาเพื่อน สงสัยการบ้าน มีเรื่องด่วน ก็ยกหู โทร

โตมาอีกหน่อย เรามีมือถือใช้ เป็นยุคของการส่ง sms อวยพรวันเกิดเพื่อน คิดถึงเพื่อน จีบกัน อวยพรปีใหม่ สงกรานต์ คริสต์มาส นั่นมีสิ่งที่เรียกว่า sms และโทรศัพท์มือถือ ยังจำได้เลย เรามีสมุดเพื่อจด sms ของเพื่อนที่ส่งให้เรา ก่อนจะลบทิ้ง เพราะโทรศัพท์เราเม็มน้อย

ในยุคเดียวกันนั้นยังมีสิ่งหนึ่งที่เรียกกันว่า msn เราเปิดคอม เราออนเอ็ม เรารอใครบางคนออนไลน์เด้งขึ้นมาที่มุมขวาล่างของจอ บางทีเราเปิดคอมมานั่งเล่นเกม เล่นเว็บบอร์ด อ่านข่าว เพื่อรอให้ใครบางคนออนขึ้นมา เค้าออนเราก็คลิก ทัก "สวัสดี" อ้าว เค้าออฟไลน์ไปแล้วฉิบ มันเป็นยุคที่การสื่อสารแบบข้อความ คือการรอ รอ

แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อมี BB เราไม่เคยมี BB เป็นของตัวเองหรอก มันแพง แต่มือถือเราเล่นเน็ตได้นะ เราออนเอ็มบนมือถือได้บ่อยๆ แต่คนเล่นเอ็มก็น้อยลงไปแล้ว เราไม่แน่ใจว่าคนหายไปจากเอ็มกันตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจจะเป็นช่วงที่ไมโครซอฟท์เปลี่ยนชื่อมันจาก msn เป็น wlm แล้วทำให้เอ็มพลัสใช้ไม่ได้รึเปล่า แต่เราก็คงเปิดคอมออนเอ็มน้อยลงช่วงนั้นนั่นแหละ

ทุกวันนี้ การรอเป็นเรื่องไร้สาระ คนเราไม่สามารถรอให้ใครบางคนตอบได้อีกต่อไป เราสามารถดราม่ากันด้วยตัวอักษรไม่กี่ตัว read sent seen อ่านแล้วไม่ตอบก็ดราม่า ไม่อ่านก็ดราม่า

เรา..ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าในยุคที่การสื่อสารลำบากกว่านี้ ในยุคที่ต้องส่งจดหมายจีบกัน มันเป็นยังไง เรารู้แค่ว่าเราชอบตอนที่เรายังต้องเปิดคอม มานั่งออนเอ็มรอ รอใครบางคน มากกว่าตอนนี้ มากกว่าตอนนี้ที่ "ต้องตอบทันที"

เห็นเพื่อนทะเลาะกับแฟนเรื่องไม่ตอบแชทเลยนึกถึงโพสนี้
โพสครั้งแรก 04/05/2557 ที่ facebook.com/istyle